در برابر معلم

کودک به خانه می آید و از معلم خود شکایت می کند که بر او ظلم و ستم روا داشته است. در چنین وضعی برخی از مادران کاملاً شخصیت معلم را در برابر طفل خرد می کنند و بر اثر آن ارزش علم و تعلیم را از میان می برند و بر اثر آن به طفل جرأت می دهند که خطای خود را بیش از پیش تکرار کند. و برخی دیگر کاملاً او را در برابر معلم سختگیر تنها می گذارند تا آنگونه که طفل کاملاً احساس بی دفاعی و تنهائی کند.

از نظر تربیت این هر دو غلط است، از یکسو باید به کودک دلداری داد که به مشکلش رسیدگی خواهد شد و از سوی دیگر باید به نزد معلم برود و از او با کمال متانت و وقار علت را جستجو کند اگر ظلمی از او بر کودک رفته او را به اشتباهش واقف کند و بخواهد که جبران نماید و اگر اشتباه از کودک بوده زمینه تأثرش را از ذهنش بشوید.