دیدیم که جدائی ها هر قدر بیشتر باشد زیان آن برای کودک بیشتر است. اگر او بدین وضع عادت کند حالت بی تفاوتی و ناآشنائی بر او غلبه می کند طوری که از پس این حاضر نیست مادر را بپذیرد.
جدائی ها لازم نیست طولانی باشد گاهی جدائی های موقت هم از مادر باعث اختلال می شود. فی المثل مادری که برای یک روز یا یک نصف روز از فرزند خود غائب می شود عوارضی در او ایجاد می کند و این عوارض به صورت بی نظمی در خواب و خوراک، اختلالات اخلاقی، درهمی های انضباطی هوس بازی، لجاجت، پرتوقعی و… پدیدار می شود. بدین نظر ضروری است که مادر به کودک تفهیم کند که به زودی برمی گردد.
هرگز برای جدا شدن از کودک نباید از غفلت او استفاده کرد اگر بناست پس از رفتن فرزند به کودکستان مادر به مسافرت برود لازم است این مطلب را قبلاً به او بگوید. زیرا طفل از مدرسه برمی گردد منتظر استقبال مادر است. حال مامان را
می پرسد، به دنبال او می گردد، اگر او را نباید برایش بسیار دردناک است.
در همه حال فراموش نکنیم که زندگی سالهای اولیه ی کودک بر پایه مادر محوری است و برای از بین رفتن آن تا سنین بلوغ باید منتظر ماند.
