زن و شوهری که به هر علت از هم جدا می شوند باید بدانند مسائل و مشکلات آنها همیشه لاینحل نیست بسیاری از اختلافات با مختصر توضیح طرفین با کمترین دلجوئی ها از هم حل می شود. آنها می توانند با بیان علت اشتباه، نگرانی، تصادم و از این قبیل طرف دیگر را قانع به ادامه ی زندگی کنند و نفرت و کینه را از میان ببرند.
از نظر کلی گاهی زن را طلاق می دهند و زمانی او طلاق می گیرد. در صورت اول چاره ای برای او نیست، وظیفه اش حفظ و حمایت شئون زندگی خود و کودک خویش است. در صورت دوم باید بگوئیم که مادر مرتکب جرمی می شود. مادری که به هر علت با داشتن فرزند از شوهر جدا می شود مادر نیست خود را مسئول فرزند نمی داند، اگر بواقع علاقمند به فرزند است باید عدم توافق را به صورتی از بین
ببرد تا منجر به طلاق نگردد.
مادری که خواهان سعادت فرزند است اگر هم از طلاق حق با او باشد گذشت می کند و حتی به افراد صالح متوسل می شود تا زندگی زناشوئی را ادامه دهد. چنین امری ننگ نیست تا مادر خود را مجبور به تحمل آن بداند بلکه افتخار است زیرا که به خاطر فرزند زجری را تحمل می کند و اگر خلاف آن انجام دهد نشانه آن است که او بیمار است، ناسالم است، مادر نیست.
