بعد از دو سالگی، کودک غذاهای خانواده را مصرف می کند، شیر مادر و غذاهای کمکی هم قطع شده اند. در این سن دادن کلیه ی غذاها به کودک مجاز است و می توان گفت که غذای کودک با غذای سایر افراد خانواده تقریبا مشابه می گردد.
تغذیه کودکان از چند نظر مهمتر از تغذیه ی بزرگسالان می باشد. یکی اینکه کودک حساسیت زیادی دارد و بدن او توانایی بدن بزرگسالان را ندارد، بنابراین بهداشت غذایی و صحیح بودن رژیم غذایی در کودکان مهمتر می باشد. همچنین بدن بزرگسالان دارای ذخایر مواد غذایی است و اگر چند روز هم هیچ غذایی یا یکی از مواد مغذی به آنها نرسد، تحمل می کنند ولی کودکان ذخایر بسیار کمی دارند و گرسنگی و کمبود مواد مغذی اثرات بدی روی بدن آنها می گذارد. دیگر اینکه کودک در حال رشد است و اگر به نسبت وزن حساب کنیم مواد غذایی بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارد و کمبود مواد غذایی می تواند باعث کمبود رشد شود و گاهی اثراتی به جای می گذارد که قابل برگشت نیست.
عادات غذایی در دوران کودکی شکل می گیرند، هر چند که بعدها هم می توان تغییراتی در عادات غذایی داد ولی کار دشواری است. بنابراین از این نظر هم توجه به چگونگی تغذیه کودکان مهم
می باشد.
با توجه به اهمیت تغذیه ی کودکان و اینکه کودکان، خودشان کمتر از مسائل تغذیه ای آگاهی دارند و کمتر به آن توجه می کنند، وظیفه ی والدین، مخصوصا مادران است که غذای مفید و کافی به کودک خود برسانند، عادتهای خوب غذایی و آداب غذا نوزادان را در او ایجاد نمایند و اطلاعات مفید تغذیه ای را در اختیار او قرار دهند.
