غریزه پرسش یکی از غرایز اولیه بشری است و نمونه ی رشد و اعتلای دستگاه فکر و اندیشه است، حالت پرسش و سؤال وقتی در ذهن نسبت به مطلبی پیدا می شود که ذهن درباره ی آن مطلب دچار شک و تردید شده باشد. و به طور کلی شک حاکی از نوعی رشد و اعتلاء است. حیوان شک نمی کند، نه از آن جهت که به مرحله ی بالاتر از
شک یعنی یقین رسیده است، بلکه در مرحله ی دون شک است. بسیاری از انسانها در مرحله ی دون شکند نه در مرحله ی فوق شک. طفل از حدود سه سالگی و گاهی کمتر شروع می کند به سؤال و پرسش از پدر و مادر و پرستار درباره ی اموری که دور و برش هستند و نظرش را جلب می کنند، علی الاتصال می پرسد که این چیست و آن چیست؟ فلان چیز برای چیست؟ و امثال اینها؛ [لذا] روان شناسان سه سالگی را سن پرسش نام داده اند.
یکی از مسائل تربیتی کیفیت مواجهه پدر و مادر و سایر مربیان است در برابر سؤالات اطفال. البته نباید جلو این غریزه را گرفت و ممانعت کرد و هم نباید به آن ها دروغ گفت، باید در حدود فهم خود آنها، آنها را راهنمایی کرد، عین این عبارت در پاسخ پرسشهای سالمندان نیز هست، آنها را نیز نباید با خشونت و فضولی نکن ساکت کرد، با این تفاوت که سالمند را می توان راهنمایی کرد که از طرح بعضی پرسش ها خودداری کند برخلاف کودک. (1)
1) بیست گفتار، ص 226.
