این که گفته اند مرد یک چیزی را به عنوان «صداق» قرار بدهد، بر اساس همین اصل و ناموس است، یعنی زن باید در مقامی خودش را معرفی کند که بگوید این تو هستی که به من نیاز داری و نه من به تو، و جنس مرد باید در شکلی ظاهر شود که اوست که باید چیزی به زن نثار کند تا زن در مقابل او «آری» بگوید. مرد باید به او هدیه ببخشد. قرآن هم صداق را به عنوان «نحله» یعنی یک تعارف بیان می کند. اشتباه می کنند کسانی که می گویند «مهر» یعنی ثمن، یعنی بها، یعنی پول برای خرید. نه، قرآن می گوید: این نحله و هدیه است [همان طور که] وقتی شما می خواهید کسی را راضی کنید به شکلی که نیاز شما را رفع کند، شما به او هدیه می دهید نه او به شما.
تعبیر دیگر قرآن «صداق» است. صداق یعنی چیزی به علامت این که علاقه ی من علاقه ی راستین است؛ صادقانه است، دروغین نیست؛ برای شهوترانی نیست؛ برای همسری است؛ برای فریب دادن نیست، از روی حقیقت است. (1)
1) آشنایی با قرآن، ج 4، ص 92.
