زمان مطالعه: < 1 دقیقه
قانون «تربیت» در ناموس «طبیعت» به ودیعه نهاده شده است و روش های تربیتی قائم به منش های مربی است. طبیعت، با همه ی جلوه ها و نمادها و لایه هایش، «مربی صامت» و «نافذ» بشر است، و دوران کودکی بهترین دوره ای است که «زبان طبیعت» به زیباترین وجه درک می شود. کودکانی که با زبان «نمادین» طبیعت ارتباط برقرار می کنند همواره از یک پرورشکار نامرئی و با تشویق و تنبیه درونی برخوردار هستند. تأثیر این مربی صامت از آنچه اولیاء و مربیان در قالب طرح ها و برنامه های تربیتی انجام می دهند بیشتر و مفیدتر است.
