خستگی مفرط و تحریک بیش از اندازه

[Infantile Colic]

گریه بیش از حد معمول شیرخوار در سن کمتر از سه ماهگی معمولاً به عنوان قولنج تشخیص داده می شود. به طور معمول «شیرخوار قولنجی» چنین توصیف می شود: شیرخواری که اگر زانوهایش را روی شکمش که اغلب متورم و پر سر و صدا است، بلند کنید، دچار درد زیادی شده و شروع به جیغ و

داد زدن می کند. دوره های بلند گریه عموماً در اواخر بعدازظهر یا اوایل عصر شروع شده و چند ساعت به طول می انجامد(1) عقیده های متفاوتی در مورد علت واقعی قولنج وجود دارد.

عده ای معتقدند قولنج اصلاٌ وجود ندارد. برخی نیز معتقدند دلیل گریه کردن و تورم شکم شیرخوار، سیستم گوارشی نارس و دردهای روده ای است.

پنلوپه لیچ(2)- نویسنده ی چند کتاب پر فروش در زمینه ی تربیت فرزند و مراقبت از اطفال – در کتاب خود با عنوان «شیرخوار و کودک«(3) می گوید قولنج بیماری نیست که نیاز به تشخیص و درمان داشته باشد. او قولنج را به عنوان الگوی بسیار ناخوشایندی از رفتار نوزاد تازه متولد شده، بدون هیچ دلیل شناخته شده، بدون درمان و کاملاً بدون هرگونه اثرات منفی به جز بر اعصاب والدین توصیف می کند. وی می گوید: والدین باید بپذیرند که دلیل قولنج ناشناخته است و کار زیادی نمی توانند درباره ی آن انجام دهند. او توصیه می کند به طور دائم در جستجوی علت آن نباشند، چرا که این کار بدون این که نتیجه ای در بر داشته باشد، فقط دیگر جنبه های مراقبت از شیرخوار، تغییر شیوه های تغذیه و برنامه های روزمره را تحت الشعاع قرار می دهد. او به والدین پیشنهاد می کند زندگی خود را به نحوی سازمان دهی کنند که انرژی کافی برای توجه کافی به شیر خوار طی «ساعت قولنج» داشته باشند.

دکتر ریچادر فربر(4) در کتاب خود به نام «مشکل خواب کودک خود را حل کنید«(5)، بر این عقیده است که شیرخوار مبتلا به قولنج هم نسبت به آن چه در اطرافش می گذرد آسیب پذیر است و هم در معرض تماس های بیش از اندازه با اطرافیان و دیگر تحریک های محیطی قرار می گیرد. او معتقد است اداره کردن این آشفتگی برای شیرخوار مشکل است و در اثر کشمکش در طول روز، به نقطه ای می رسد که از توانائی هایش بیش از حد استفاده کرده است. توصیه فربر درباره ی چگونگی برخورد با قولنج با نظر بیشتر کارشناسان دیگر متفاوت است. وی می گوید: اگر احتیاجات شیرخوار با بغل کردن، تغذیه نمودن و یا تکان دادن برآورده شود، این مداخلات او را آرام خواهد کرد. در پایان روز باید به شیرخوار فرصت داد تا تنش هایش را تخلیه کند.

دستورالعمل های دکتر فربر در این مورد عبارتند از:

– اگر شیرخوار به راحتی آرام نمی گیرد، به او اجازه دهید به مدت 15 تا 30 دقیقه گریه کند.

– اگر بعد از گریه کردن نیز آرام نگرفت، او را نوازش کنید با یک بار دیگر بسیار خونسرد، آرام و ملایم با او صحبت کنید و تغذیه اش نمایید.

– والدین باید از ترک کردن شیرخوار با حالتی پر جنب و جوش و یا دیگر تحریک های مشابه خودداری کنند. اگر این تلاش ها مؤثر واقع نشود، باید به شیرخوار اجازه داد برای یک دوره ی 15 تا 30 دقیقه ای دیگر گریه کند.

فربر معتقد است، اگر به شیرخوار اجازه دهیم بدون وقفه برای دو یا سه دوره ی قولنجی گریه کند، این شانس را در اختیار او گذاشته ایم که تنش به وجود آمده را تخلیه کند. او مدعی است شیرخوار پس از آن بهتر می تواند برنامه خود را سازمان دهی کرده و با برنامه روزمره خود احساس آرامش کند. به عقیده وی، با این روش، ظرف یک یا دو روز، شدت گریه کاهش می یابد و شیرخوار بهتر می خوابد.

دکتر برایان سایمون(6) معتقد است هر چند قولنج وجود دارد، اما بر این مسأله نیز پافشاری می کند که قولنج تشخیصی است که بیش از حد استفاده می شود و در بسیاری موارد به طور نادرستی به کار می رود. او در کتابش تحت عنوان «شب های خاموش«(7) می گوید: برای بسیاری از والدین قولنج به معنای گریه کردن شیرخوار است.

اما رایج ترین دلایل گریه در شیرخواران، گرسنگی و خستگی مفرط می باشد. توصیه ی او برای برخورد با قولنج، اطمینان یافتن از این موضوع است که شیرخوار خوب تغذیه نموده، تمیز و خشک است. بر اساس توصیه های فصل اول، پارچه ای دور او پیچانده شده که بیش از اندازه محکم نبوده و شیرخوار گرمش نیست.

بنابراین درمان این گریه، مشابه توصیه هایی است که در مورد خستگی مفرط به کار می رود. برای شیوه ی آرام نمودن گریه شیرخوار به گفتار دوم مراجعه کنید.

درمان: نظر کارشناسان در مورد دلایل به وجود آورنده ی قولنج به چند دسته تقسیم می شود، اما بیشتر آن ها هم عقیده اند که درمان جادویی برای این عارضه وجود ندارد.لیچ(8) و دکتر میریام

استوپارد(9) بر این عقیده اند که قولنج چیزی است که والدین باید یاد بگیرند با آن زندگی کنند و این مشکل به طور طبیعی ظرف سه ماه از بین می رود.

متأسفانه برای بسیاری از والدینی که برای سازش با شیرخوار قولنجی مبارزه می کنند، ساعتی که می تواند شادترین ساعت زندگی شان باشد، به رقت بار ترین ساعت تبدیل می شود که بدون تغذیه کردن کودک، با تکان دادن، در آغوش گرفتن و قدم زدن برای قطع گریه ی او همراه است.

همان طور که بسیاری از والدین شیرخوار قولنجی تأئید می کنند، قولنج پس از سه ماه از بین می رود(10)، اما متأسفانه مشکلات خوابیدن چنین نیست. همه ی تکان دادن ها و در آغوش کشیدن ها که در تلاش برای آرام نمودن شیرخوار به کار می رود، همیشه منجر به ایجاد عادات بد خوابیدن در شیرخوار می شود. شیرخوار بعد از سن 3 ماه، هنوز هم عصرها آرام نمی گیرد و چندین بار در شب بیدار می شود.

هر زمان که بیدار می شود، انتظار دارد او را تغذیه نمایند، تکان دهند و یا برای دوباره خواباندن در آغوش بگیرند. این مشکل می تواند چندین ماه و در بیشتر موارد چندین سال ادامه یابد. این سؤال زیاد مطرح می شود که من چگونه از عهده ی شیرخوارانی که از قولنج رنج می برند، بر می آیم. پاسخ صادقانه این است که تاکنون حتی یکی از صدها شیرخواری که من در مراقبت از آن ها کمک کرده ام از قولنج رنج نبرده است. من متقاعد شده ام دلیل این مسئله بنا نهادن ساختار مناسب برای خوراندن و خواباندن آن ها از روز اول است. اگر از برنامه روزمره ای پیروی می کنید که اجازه نمی دهد شیرخوار گرسنه بماند، دچار خستگی مفرط شده یا بیش از اندازه تحریک شود، اطمینان دارم هیچ گاه قولنج اتفاق نمی افتد.

این موضوع همچنین بدین معناست که مادر هرگز عصبی نمی شود که بنا بر عقیده ی استوپارد می توان آن را به عنوان یکی از دلایل قولنج شیرخواری محسوب نمود(11)

از زمان انتشار اولین کتابم، تاکنون هزاران تن از والدین برای دریافت توصیه ای در مورد چگونگی برخورد با شیرخوار قولنجی با من تماس گرفته اند. توصیه من همیشه یکسان است: از یک برنامه روزمره خوب که تغذیه، خواب و تحریک صحیح شیرخوار شما را تضمین می کند پیروی کنید. راهنمایی هایی در مورد چنین برنامه روزمره ای، در فصل های ویژه سنین مختلف در کتاب حاضر ذکر شده است. بسیاری از والدین که از این توصیه ها پیروی کرده اند، معتقدند نا آرامی شیرخوارشان

یک شبه بر طرف شده است! به نظر من دلایل مختلفی برای گریه بیش از اندازه ی عصر هنگام یا قولنج شیرخواری وجود دارد.

اگر شیرخوار شما هر روز عصرها برای چندین ساعت گریه می کند، می تواند علت آن یک یا چند مورد زیر باشد. با حذف همه ی این دلایل در حد امکان و پیروی از یک برنامه روزمره مناسب سن شیرخوارتان، متوجه خواهید شد که گریه ی بیش از اندازه به شدت کاهش می یابد.

– بسیاری از شیرخواران که از شیر مادر تغذیه می شوند، عصرها بی قراری می کنند، چون ذخیره ی شیر مادرشان کم است.

من اکیداً توصیه می کنم بعد از تغذیه های عصر، شیرخوارتان را با مقداری شیر دوشیده شده خود سیر نمایید. اگر مشکلات بهبود یافت، مشخص می شود که علت مشکل، ناکافی بودن ذخیره ی شیر می باشد. توصیه می کنم سعی کنید با دوشیدن شیر، ذخیره ی شیرتان را افزایش دهید تا مطمئن شوید که ذخیره ی ناکافی شیر به بروز مشکل دراز مدت و در نتیجه قطع شیردهی منجر نمی شود.

برای راهنمائی در مورد چگونگی شیردوشی به صفحه ی 83 مراجعه کنید.

– هم شیرخوارانی که از شیر خشک تغذیه می کنند و هم شیرخوارانی که از شیر مادر استفاده می کنند، عصرها نباید دیرتر از ساعت 15: 2 بعدازظهر تغذیه شوند، تا اطمینان پیدا کنید در ساعت 5 تا 15: 6 بعدازظهر تغذیه ی خوبی خواهند داشت.

– شیرخوارانی که با هر گریه و نا آرامی خیلی سریع تغذیه می شوند، بیشتر در معرض قولنج هستند. به تدریج فاصله های بین تغذیه شیرخوار را افزایش دهید تا این که در حد امکان در ساعت هایی که در بخش های بعدی این کتاب آمده و مناسب سن او می باشد، او را تغذیه نماید.

– شیرخوارانی که به آن ها اجازه داده می شود صبح تا دیروقت بخوابند، احتمال این که در ساعت 7 شب آرام و قرار نگیرند، زیاد است. صرف نظر از این که شیرخوارتان شب چگونه خوابیده است، او را ساعت 7 صبح بیدار کنید. این کار تضمین می کند که شما بتوانید با تعداد دفعات تغذیه نمودن صحیح شیرخوار قبل از ساعت 7 شب هماهنگ شوید و او به قدر کافی بیدار بماند.

برای دستورالعمل هایی در مورد میزان خواب مورد نیاز شیرخوار در طول روز به گفتار اول مراجعه کنید.

– شیرخواری که در هر بار تغذیه شدن جیغ و داد نموده و پشتش را خم می کند، از بازگشت شیر از معده به مری رنج می برد و در این مورد بایستی طبق توصیه پزشک عمل کنید.

*پله=3

– تحریک بیش از اندازه در زمان قبل از خواب می تواند به خستگی مفرط شیرخوار منجر شود. قبل از حمام کردن، به تدریج فعالیت ها را تعطیل کنید، صداهای بلند و یا بازی های هیجان آور را قطع کنید. هنگامی که شیرخوار با یک برنامه روزمره آرام گرفت، بهتر است یک نفر او را حمام کرده، تغذیه نموده و آرام کند.

دست به دست کردن شیرخوار به طور مداوم او را کج خلق می کند.

– خستگی مفرط یکی از مهم ترین دلایلی است که باعث می شود بسیاری از شیرخواران عصرها آرام و قرار نگیرند.

شیرخوارانی که به چرت زدن و بیدار شدن مکرر در روز عادت کرده اند، بیشتر از سایر شیرخواران در معرض خستگی مفرط قرار می گیرند. هنگامی که مطمئن هستید شیرخوارتان درست تغذیه نموده و خوابیده است، باید از توصیه ی مربوط به شیوه ی آرام نمودن گریه که در گفتار دوم آمده پیروی کنید. این توصیه در صورتی مؤثر واقع می شود که شیرخوارتان در تغذیه ی ساعت 15: 6 بعدازظهر شیر کافی نوشیده باشد.

1) مترجم: برخی منابع قولنج شیرخواری را به عنوان دردی توصیف می کنند که دست کم سه روز در هفته و هر بار به مدت سه ساعت در سن کمتر از سه ماهگی رخ می دهد. یک علامت تشخیصی برای این حالت، زور زدن شیرخوار در حالی است که پاهایش را در شکم جمع کرده و صورتش قرمز شده است.

2) Penelope Leach.

3) Baby and Child.

4) Dr. Richard Ferber.

5) Solve Your Child,s Sleep Problem.

6) Dr. Brian Symon.

7) Silent Nights.

8) Leach.

9) Dr. miriam Stoppard.

10) مترجم: برخی منابع معتقدند قولنج شیرخواری تا پایان چهارماهگی از بین می رود.

11) مترجم: پژوهش های متعدد، ارتباطی مستقیم بین حالات روحی مادر با بروز پیشرفت قولنج شیرخوار نشان داده اند.