کودکی که قبلاً همواره در زمان خواب به راحتی به خواب می رفت، در این دوره وقتی والدینش او را در اتاق تنها رها می کنند، اغلب با صدای بلند اعتراض کرده و در مقابل خوابیدن مقاومت می کند و از تنها خوابیدن خودداری می کند. ناگهان زمان خواب شبانه، برایش به صورت ترس و نگرانی در می آید. در این سن، ترس از تاریکی و یا گفتگوی هیولاها بسیار شایع است و این مشکل باید با حساسیت و در عین حال با قاطعیت رفع گردد. بر اساس تجربیات من، کودکی که همواره خوب و راحت به خواب می رفته ولی به طور ناگهانی به یکی از والدین وابسته شده و بدون حضور یکی از آن ها به خواب نمی رود، به سرعت عادت و وابستگی های غلط خواب را پیدا می کند.
اولین علائم این مشکل این است که کودک از روش های مختلف استفاده می کند تا زمان خوابش را به تأخیر بیندازد. این روش ها می تواند درخواست داستان مجدد، آب (یا نوشیدنی) و یا رفتن به دستشویی باشد. نحوه برخورد شما با این مشکل، با این که آیا کودکتان در گهواره می خوابد یا تخت ارتباط دارد. اگر کودک شما هنوز در گهواره می خوابد، می توانید از روش کنترل گریه استفاده کنید تا به او کمک کنید که بتواند بخوابد. به این ترتیب او احساس نمی کند که او را کاملاً ترک کرده اید و در عین حال تشخیص می دهد که شما قرار نیست هر آن چه او می خواهد انجام دهید.
اگر به تازگی به تخت منتقل شده و می بینید که هر وقت او را تنها می گذارید از تخت بیرون می آید، بهتر است از روش «کناره گیری تدریجی» استفاده کنید زیرا این روش بهتر پاسخ می دهد.
اگر کودک دلش می خواهد که چراغی روشن باشد، توصیه من این است که او را در تاریکی مطلق نخوابانید. ایرادی ندارد در صورتی که کودکتان در تخت خود آرام می خوابد، تا زمانی که به خواب رود از یک چراغ خواب استفاده کنید. در اکثر کودکان 2 تا 3 ساله، خواب روزانه به طور قابل توجهی کم می شود و وقتی 3 ساله می شوند، در بیشتر آن ها خواب روزانه به طور کلی حذف می گردد. اگر کودک شما شب ها به خواب می رود، باید مطمئن شوید که این امر در نتیجه خواب طولانی در طول روز نمی باشد.
