[Scarlett]
مشکل: کابوس شبانه
علت: داستان و فیلم ویدیوئی
وقتی والدین «اسکارلت» با من تماس گرفتند، او 2 سال و 2 ماهه بود. او همیشه در طول شب به خوبی می خوابید و آن ها مطمئن بودند که زمان خواب او زمانی توأم با آرامش و سکوت است. اما در حدود 2 سالگی، «اسکارلت» هفته ای یکی دو روز نزدیک ساعت 30 / 4 صبح بیدار می شد و به طور عصبی فریاد می زد. او اصرارداشت که یک سگ در اتاقش است. هر قدر آن ها تلاش می کردند، نمی توانستند او را قانع کنند که چنین چیزی وجود ندارد. آن ها زیر تخت و داخل همه ی کمدها را می گشتند تا به او ثابت کنند که حیوانی وجود ندارد، هر چه بیشتر سعی می کردند او را مطمئن سازند، بیشتر موجبات ناراحتی اش را فراهم می کردند. بیش از 1 ساعت طول می کشید تا او را آرام سازند و دوباره بخوابد و باید یکی از والدینش نزدیک تخت او می ماند.
این برنامه تا حدود 6 هفته ادامه داشت و دفعات بیداری شبانه او افزایش می یافت، تا این که با من تماس گرفتند.
از آن ها سؤال کردم که آیا تغییرات اساسی در برنامه خواب شبانه یا روزانه «اسکارلت«، مانند استفاده از کتاب ها یا فیلم های جدید، صورت گرفته یا نه. آن ها مرا مطمئن ساختند که در طول چند ماه اخیر چیزی تغییر نکرده است. آن ها به «اسکارلت» اجازه می دادند که مدت 20 دقیقه قبل از حمام، فیلم تماشا کند و بعد از حمام به مدت 30 دقیقه برای او کتاب می خواندند. احساس کردم که احتمالاً قوه ی تخیل «اسکارلت» در این مرحله خیلی سریع رشد کرده و ذهن خلاق او قبل از خواب افکار متفاوت زیادی را جذب می کند. داستان ها یا فیلم هایی که درگذشته تأثیری روی «اسکارلت» نداشتند، الان می توانستد باعث کابوس هایش گردد، چرا که او حالا می توانست گرگ را در حال خوردن «شنل قرمزی» و یا در حالت فوت کردن و خراب کردن خانه «سه بچه خوک کوچک» تصور کند.
به والدین «اسکارلت» توصیه کردم که هر نوع کتاب و فیلم ویدئو را که شامل نوعی خشونت باشد، حذف کنند.
همچنین آن ها باید طول مدتی را که او به تماشای فیلم ویدیوئی می پرداخت، کم می کردند. از آن ها خواستم که زمان داستان خوانی بعد از حمام را به 15 تا 20 دقیقه کاهش دهند و از داستان هایی استفاده کنند که، تخیلات «اسکارلت» را به جای ترس، با افکار مثبت پر سازد.
پیشنهاد کردم که برنامه وقت خواب را نیز تغییر دهند، به این ترتیب که او قبل از حمام، لباس هایش را در آورد و بعد از حمام هم لباس های خوابش را بپوشد. این کار باعث پر شدن بخشی از زمانی می گشت که به طور معمول صرف تماشای ویدئو یا داستان گویی می شد. به آن ها توصیه کردم که نیمه شب ها بهتر است در مورد این که سگ در اتاق نیست با «اسکارلت» بحث نکنند، زیرا او آن قدر بزرگ نیست که بتواند فرق بین واقعیت و رویا را درک کند. در عوض آن ها باید سعی می کردند تظاهر نمایند که سگ را دنبال کرده و او را از اتاق بیرون کرده اند و به او اطمینان دهند که دیگر بر نمی گردد. اگرچه هنوز هم «اسکارلت» به خاطرترس از سگ خیالی بیدار می شد و گریه می کرد، ولی بیداری هایش کم تر شده بود و خیلی سریع تر آرام می گرفت و می خوابید. بعد از گذشت چند هفته او قادر بود که تمام شب به خواب عمیق فرو رود.
معتقدم کتاب ها و فیلم های ویدیوئی تأثیر شگرفی در رشد کودکان دارند، اما بین 18 ماهگی تا 3 سالگی، نوع نامناسب فیلم ها و کتاب ها، می تواند عامل اصلی کابوس های شبانه باشد.
