ترس شبانه با کابوس شبانه که در بحث قبلی شرح داده شد، متفاوت است و نحوه برخورد با آن نیز تفاوت دارد.
کودکی که دچار ترس شبانه می شود، معمولاً در ساعات اولیه شب بیدار شده و فریاد می زند. به طورمعمول این اتفاق 1 تا 4 ساعت بعد از این که به خواب رفت، صورت می گیرد. ترس شبانه در زمان خواب عمیق اتفاق می افتد که مرحله خواب غیر REM است و اگرچه کودکی که دچار ترس شبانه شده، فریاد می کشد، دست و پا می زند و چشم هایش را باز می کند ولی به ندرت بیدار است. کودکی که دچار کابوس شده را می توان آرام نمود در حالی که، آرام کردن کودکی که دچار ترس شبانه شده بسیار مشکل است. برای والدین بسیار ناراحت کننده است که کودک خود که دچار ترس شبانه شده را نظاره کنند، زیرا کودکشان وحشت زده است، اغلب به شدت عرق می کند و فریاد می کشد، گویی چیزی وحشتناک و ترسناک را تجربه کرده است. اکثر متخصصین معتقدند تا زمانی که واقعاً لازم نیست، والدین نباید کودک را بغل کنند، زیرا بیدار نمودن کامل کودک و ندانستن این که چه اتفاقی افتاده موضوع را بدتر می سازد. بهتر است که نزدیک او باشید تا در صورت لزوم از این که او به خود آسیب زند، جلوگیری نمایید. ترس شبانه معمولاً بین 10 تا 20 دقیقه طول می کشد و اگر کودک بیدار نشود، وقتی وحشت برطرف شد، زود به خواب می رود. نباید روز بعد حرفی از این ترس به میان بیاید، زیرا وقتی درباره ی چیزی که به خاطر نمی آورد از او سؤال هایی پرسیده شود، بیشتر باعث ناراحتی او می شود. بر اساس تجربیات من، ترس شبانه در میان کودکانی شایع است که بیش از حد خسته می شوند و برنامه خواب شبانه یا روزانه مشخصی ندارند.
دکتر ریچارد فربر(1) با نظر من هم عقیده است و در کتاب خود بیان می کند که از دلایل اصلی ترس شبانه خستگی بیش از حد کودکان کم سن است. توصیه من این است که والدین اطمینان حاصل کنند که کودکشان به اندازه ی کافی استراحت کرده و اگر لازم می دانند وقت خوابش را تغییر داده او را زودتر بخوابانند. دکتر فربر همچنین بر اهمیت برنامه روزانه ثابت و منظم کودک تأکید می نماید.
1) Dr. Richard Ferber.
