دوره پنج ساله ابتدایى، دورهاى حساس و از نظر تثبیت شخصیت اخلاقى و تربیتى دورانى مهم است. دوره فراگیرىهاى زیربنایى است، دورهى پایه گذارى عادات اساسى و مهم در روابط کودک با دیگران است، دوره آغاز پارهاى از لغزشها و انحرافات است و به همین دلیل، در نظام تربیتى اسلام، توصیههایى در جهت آموزش و مراقبتها در این دوره، به والدین و مربیان ارائه شده است. از جمله:
– توصیه به تفکیک بستر،
– رعایت ضوابطى در معاشرت
– تقویت مبانى مذهبى و اخلاقى
– آموزش راه و رسم صیانت از خود
– دفاع از شرف و انسانیت
– ایجاد عادات مناسب در خواب و استراحت
– در دفع و تخلیه
– در پوشش و لباس
– اهم آموزش مقدمات لازم براى ورود به دنیاى بلوغ.
در تربیت این مرحله از عمر، به سه اصل مهم تأکید شده است:
– اصل آموزش و دادن آگاهىهاى مناسب و لازم به کودکان در جهت تأمین حیاتى شرافتمندانه و انسانى،
– اصل ایجاد عادات مناسب براى عمل به آموختهها و تثبیت آن در وجود.
– اصل مراقبت و نظارت بر حسن انجام وظیفه(دورهى عبودیت کودک).
اصلاح شرم و کمرویى در کودکان، دادن عزت نفس به آنها، کنترل آمد و شدها و معاشرتها، مراقبت والدین از خود، روابط خود. آرایشها و پوششهاى خود براى حفظ صیانت اخلاقى فرزندان و حتى مراقب در ذکر داستانها و بازیهاى کودک در این دوره، از اهم مباحث تربیتى است. مىدانیم که اسلام در این سن کودک را با عنوان عبد شناخته است و عبد کسى است که همهى حرکات، رفتارها و اتخاذ مواضعش براساس
فرمان مولایش باشد و پدران و مادران مولاى واقعى کودکند.
