کودکان از حدود سنین 4 سالگى به تماشاى بدن و اعضاى خود و دیگران مىپردازند و گویى مىخواهند از آن سر در آورند. از حدود سنین 5 تا 7 سالگى این حالت در بچهها
شدیدتر مىشود و در حین تعویض لباس توسط پدر و مادر، با دیگران با دقت بیشتر و حتى با کنجکاوى به تماشاى بدن آنها مىپردازند.
در سنین 8 سالگى، این تماشا با نوعى لذت همراه است.
چشم چرانیهاى بزرگتران، یک انحراف اخلاقى و از سنین بلوغ به بعد گناه و حرام است.
اینکه فردى به زیبایىهاى نامحرمى چشم بدوزد و از این طریق براى خود منبع لذتى فراهم سازد، مورد تأیید اسلام نیست و در اصطلاح فقهى نوعى زناى چشم به حساب مىآید که پایههاى آن ممکن است در دوران کودکى گذارده شود.
در 4 سالگى لازم است پسر همراه پدرش استحمام کند و دختر را مادرش شست و شو دهد.
پدر و مادر از همان دوران خردسالى، مخصوصا پس از سنین تمییز، فرزندان خود را وا دارند که براى تعویض لباس به اطاق دیگرى بروند و در پشت پردهاى و به دور از چشم و دید دیگران لباس خود را عوض کنند.
