به نظر مىرسد افرادى که بخوبى با پیرى سازگار مىشوند قادر گشتهاند از خود لذت ببرند و در زندگى از روابط اجتماعى راضى باشند.
آنها همچنین قادرند احساسات خود را بیان کند، تصویرى مثبت از خود دارند، و هدفى را در زندگى احساس مىکنند.
افراد سالمند ناسازگار، ابراز پریشانى و عدم رضایت مىکنند و مشکلاتى براى خانواده و اغلب جامعهشان دارند.
عوامل زیر به نظر انطباق با پیرى را بهتر مىکند.
1- امنیت اقتصادى
2- سطح تحصیلى بالا
3- استقلال اجتماعى(از جمله ظرفیت لذت فردى)
4- تندرستى
پیرى مىتواند دورهى انتقالى دشوارى در زندگى باشد. همراه شدن تغییرات جسمى و اختلالات روانشناختى مىتواند تنش زا باشد.
انطباق با پیرى با امنیت اقتصادى، تحصیلات بیشتر، استقلال اجتماعى، و تندرستى افزایش مىیابد.
بازنشستگى از کار، تغییر احیاى محل سکونت، افزایش وابستگى به دیگران و از دست دادن همسر مشکلات بزرگى ایجاد مىکند. بعلاوه افراد پیر مىبایست با نزدیک شدن مرگ روبرو گردند.
همان طور که گفتیم افسردگى شایعترین اختلال روانشناختى میان افراد مسن و پیر مىباشد. اضطراب شامل احساس عدم اطمینان، درماندگى و برانگیختگى فیزیولوژیکى مىشود، شخصى که مضطرب است از عصبى بودن و تنش و بى قرارى و تحریک پذیرى شکایت مىکند. و اغلب در به خواب رفتن مشکل دارند. شخص مضطرب به آسانى خسته مىشود«دل آشوبه»و سردرد و تنش عضلانى و اشکال در تمرکز فکر دارد.
اضطراب شدید ممکن است بعد از وقوع یک حادثه، یا پیش بینى حادثهاى در آینده، یا بر اثر تصمیم به مقاومت در برابر اشتغال
ذهنى به موضوع خاص، یا به هنگام تغییر جنبه نامطلوبى از رفتار، یا برخورد با محرک ترس آور، روى مىدهد.
بسیارى از متخصصان افراد دچار اختلالات اضطراب را، روانرنجور توصیف مىکنند.
