خداوند رحمان در قرآن کریم، مؤمنان را به بهشت وعده فرموده است؛ بهشتی که نهرهایی از شیر گوارا که هرگز فاسد نمی شود و مزه اش تغییر نمی یابد در آن جاری است. آری، شیر مائده ای بهشتی است که خداوند مهربان آن را یکی از پاداش های بسیار مؤمنان و صالحان مقرّر فرموده است.
نکته ی دقیق این است که خداوند همین شیر گوارا و فساد ناپذیر را به لطف و عنایت خویش از پستان مادران جاری می کند تا نوزدان پاک
و شایسته ی مقام ایمان و صلاح، از آن تغذیه کنند و رشد یابند. این آیه ی آسمانی را که خداوند در آن، شیر را مائده ای بهشتی خوانده است بخوانیم و از لطایف آن بهره مند شویم:
»مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فیها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبینَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَ لَهُمْ فیها مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خالِدٌ فِی النَّارِ وَ سُقُوا ماءً حَمیماً فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُمْ؛ (1)
مثل بهشتی که به پرهیزکاران وعده داده شده [چون باغی است که] در آن نهرهایی است که از آبی که [از رنگ و بو و] طعمش برنگشته و جویهایی از شیر که مزه اش دگرگون نشود و رودهایی از باده ای که برای نوشندگان لذتی است و جویبارهایی از انگبین ناب و در آن جا از هر گونه میوه برای آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر] آمرزش پروردگار آنهاست. [آیا چنین کسی در چنین باغی دل انگیز] مانند کسی است که جاودانه در آتش است و آبی جوشان به خوردشان داده می شود [تا] روده هایشان را از هم فرو پاشد.«
1) محمد صلی الله علیه و آله و سلم)47(، آیه ی 15.
