زن، جلوه ای از جمال، محبت، خلاقیت و ربوبیت الهی و رکن اساسی در تعلیم و تربیت است. اگر زنان به این منزلت واقف شوند و در پاسداری از آن بکوشند، فرایند تربیتی و شخصیتی آنان و همه اجتماع سالم مانده به خوبی پیش می رود، اما اگر آن را بله و رها سازند و در نگهداری از آن، سهل انگاری نمایند، لطمه های جبران ناپذیری بر هویت و موجودیت فرد، خانواده و اجتماع وارد می شود.
تجربه ملت های گذشته نیز نشان دهنده این نکته است که هرگاه زنان، بلندای مقام و رسالت اصلی خود را درک نموده و در رشد شخصیت خود اهتمام ورزیده اند، منزلت و محبوبیت آنان حفظ شده و اجتماع در سلامت زیسته و ناهنجاری ها کمتر بوده است. اما سؤال مهم این است که چگونه می توان از کیان شخصیت زن دفاع کرد و آن را از آسیبهای گوناگون، مصون نگه داشت؟
به این سؤال، پاسخ های متعددی داده اند: دسته ای بر این عقیده اند که حقوق زن و مرد در همه زمینه ها یکسان است و زنان با مردان در حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی مشابه اند. لازم نیست که زن، مرزها و حصارهایی را رعایت کند؛ در نوع لباس، پوشش، تعامل فردی و اجتماعی، صحبت کردن، ایجاد رابطه های گوناگون، نباید برای او محدودیت قائل شد، چرا که این گونه محدودیت ها، توهین به شخصیت وی و تخریب کننده ی آزادی اش می شود.
این گروه با این بینش محدود و خطاآلود خود، در واقع شخصیت زن را از بین برده و او را از منزلت انسانی و اجتماعی فرو کاسته اند.
اما نگرگاه دیگر از آن اسلام است که با توجه به ساختار وجودی و فطری انسان، دستورهایی دارد که تضمین کننده شخصیت انسان است. در اثری که اینک پیش روی شماست کوشیده ایم با الهام از عقل و فطرت و فرمان های شخصیت ساز اسلام، به آسیب شناسی شخصیت زن بپردازیم.
روش این پژوهش، میدانی و کتابخانه ای بوده که در ضمن آن با افراد، نهاد های اجتماعی و تربیتی، نمونه های آسیب دیده و نیز خانواده های موفق مشورت های زیادی شده و منابع زیادی را از نظر گذرانده ایم. با این ویژگی ها اثر حاضر برای همه خانواده ها و نیز برای مبلغان و مربیان و جهت تدریس در مراکز ذیربط، می تواند مفید باشد.
امید که به این وسیله گامی در جهت آگاه سازی دختران جوان و بهسازی فضای معنوی جامعه برداشته باشیم. پیشاپیش همه نقدها و پیشنهادهای نیک اندیشان را به دیده منت می نهیم و به یاری حق، در چاپ های بعدی آنها را به کار خواهیم بست.
محمدرضا کوهی
عید فطر 1425 ق
آبان 1383 ش
