از پىآمدهاى زیان بار رعایت نکردن عفاف و حجاب، طلاق و جدایى زن و شوهر و از هم پاشیدن نظام خانواده است؛ طلاق در نظر اسلام مبغوضترین حلال مىباشد که تنها در صورت اختلافات حل ناشدنى ضرورت مىیابد.
اسلام عزیز به منظور حفظ و تحکیم نظام خانواده و افزایش صفا و صمیمت میان همسران و جلوگیرى از اختلافات شدید خانواده و فروپاشى آن، تدابیر حکیمانهاى اندیشیده است. معیارهایى از قبیل ایمان، آراستگى به فضایل اخلاقى و انسانى، اصالت خانوادگى و امثال اینها را براى انتخاب همسر شایسته، مقرر فرموده و حقوق و وظایفى را براى زوجین مشخص کرده است. براى طلاق نیز شرایطى معین کرده که شامل بعد از آن، هم چون رجوع و بازگشت و دوباره شوهر به زندگى مشترک مىشود، همه اینها مربوط به خانواده است.
اما آن چه به اجتماع بازمىگردد، سلامت و امنیت جامعه از هرگونه اقدامات منافى
عفت و حیا است. مهمترین گفتار، بحث عوامل و سرمنشأ طلاق است؛ موضوع طلاق از جهات و عوامل گوناگون قابل بررسى و تبیین مىباشد و غالبا ریشه آن به طور عمده حرمت ننهادن زنان به خویشتن در اثر فاصله گرفتن از پوشش خداپسندانه و در نتیجه آسیب دیدن عفت عمومى و اخلاق فردى و اجتماعى است.
براى روشن شدن این بحث، جهات و عوامل طلاق را مورد توجه و بررسى قرار مىدهیم:
