یکی از خطرناک ترین انحرافات، هم جنس گرایی است که در مورد مردان به نام «لواط» و در مورد زنان «مساحقه» نامیده می شود. این عمل زشت از پی آمدهای دیگر تحریکات جنسی زنان در جامعه است، زیرا از یک سو باعث غفلت افراد از یاد خداوند، قیامت و عظمت و کرامت نفس و ارزش های والای انسانی می شود و همین موضوع ریشه ی همه ی نکبت ها و زشتی هایی است که بر زندگی بشر سایه افکنده که از جمله ی آنها گرایش افراطی به تمایلات نفسانی و دنیاپرستی است و از سوی دیگر موجب تحریک و شعله ور شدن غریزه ی جنسی می شود؛ در نتیجه در اثر عدم دسترسی به جنس مخالف- از راه ازدواج- در نوجوانان و جوانان و در اثر شقاوت و شهوت بارگی در افراد متأهل، زمینه برای میل به جنس موافق فراهم می گردد.
این عمل انحرافی و هنجار شکن، برخلاف ساختار فطری و طبیعی انسان بوده و سلامت جسم و روان را به خطر می اندازد و تداوم آن موجب بروز آسیب های بسیار زیادی بر جسم و روان و مفاسد فراوانی در جامعه می شود؛ از این رو در این جا به ذکر تحقیقی که در یکی از تفاسیر در این زمینه آمده، می پردازیم:
این گونه روابط نامشروع در ارگانیسم بدن انسان و حتی در سلسله اعصاب روح، اثرات ویرانگری دارد. مرد را از یک مرد کامل بودن و زن را از یک زن کامل بودن ساقط می کند؛ به طوری که گرفتار ضعف جنسی شدید و به اصطلاح سردمزاجی و بی میلی به جنس مخالف می شوند و بعد از مدتی قادر به آمیزش طبیعی- با جنس مخالف- نخواهند بود. مردی که تن به این کار دهد احساسات زنانه، تدریجاً در او پیدا می شود و با توجه به
این که احساسات جنسی زن و مرد هم در ارگانیسم بدن آنها مؤثر است و هم در روحیات و اخلاق ویژه شان، لذا روشن می شود که از دست دادن احساسات طبیعی، تا چه حد بر جسم و روان و روح انسان ضربه می زند و حتی ممکن است افرادی که گرفتار این انحراف هستند چنان به ضعف جنسی مبتلا شوند که دیگر قدرت بر تولید فرزند را نیابند. افراد هم جنس گرا، تدریجاً به انزوا و بیگانگی از اجتماع و سپس بیگانگی از خویشتن رو می آورند و گرفتار تضاد پیچیده ی روانی می شوند و اگر به اصلاح خود نپردازند، ممکن است به دام بیماری های جسمی و روانی مختلفی بیفتند و قدرت اراده را، که شرط هر نوع پیروزی است، تدریجاً از دست بدهند و یک نوع سرگردانی و بی تفاوتی در روح آنان لانه کند و سرگردانی روانی تدریجاً آنها را به مواد مخدر و مشروبات الکلی و انحرافات اخلاقی دیگر بکشاند. (1)
بر این اساس، دین مقدس اسلام- که تمام قوانین و دستورهایش هماهنگ با ساختار وجودی آدمی است- این عمل قبیح را حرام و از گناهان کبیره شمرده و بلکه از نزدیک شدن به مقدمات آن و هم چنین سایر انحرافات جنسی نهی کرده است؛ آن جا که می فرماید:
»وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ«؛ به کارهای زشت، چه آشکار و چه پنهان نزدیک نشوید. (2)
در چندین جای قرآن نیز- برای عبرت و پند مسلمانان و دیگران- سخن از قوم لوط به میان آمده و آنها را اولین قومی که به این عمل منافی عفت آلوده شدند، معرفی کرده و از آنان به قوم نادان، مسرف و فاسق و از این عمل به عنوان فاحشه، فسق و خبیث یاد می کند. عاقبل، عذاب الهی و بازتاب اعمال ننگین شان آنها را فراگرفت و بارانی از سنگ ریزه بر آنها فروریخت و شهرهای آنان را زیر و رو و واژگون ساخته و به زندگی خفت بارشان پایان داد. (3)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
لما عمِل قوم لوطٍ ما عمِلوا بکتِ الأرض إلی ربها حتی بلغ دموعها إلی السماءِ بکتِ السماء حتی بلغ دموعها إلی العرشِ فاوحی الله إلی السماءِ أن احصِبیهِم و أوحی إلی الأرضِ أن اخسِفی بِهِم؛ هنگامی که قوم لوط آن اعمال ننگین و پست را انجام دادند، زمین آن چنان ناله سر داد که اشک هایش به آسمان رسید و آسمان آن چنان ناله کرد که اشک هایش به عرش رسید، پس خداوند به آسمان وحی فرستاد که آنها را سنگ باران کن و بر زمین وحی نمود که آنان را فرو ببر. (4)
هم چنین آن حضرت فرمودند:
لا یجِد ریح الجنهِ زنوق و هو المخنث؛ کسی که با او لواط شود بوی بهشت به مشامش نخواهد رسید. (5)
امام صادق (علیه السلام) نیز ضمن حدیثی به شدت زشتی و خباثت این عمل (لواط) در دنیا و تجسم باطن و حقیقت آن در آخرت اشاره فرموده است:
من جامع غلاماً جاء یوم القیامهِ جنباً لا ینقیه ماء الدنیا و غضِب الله علیهِ و لعنه و اعد له جهنم و سائت مصیراً… ثم قال إن الذّکر یرکب الذکر فیهتزّ العرش بذلک؛ هر کس با پسر نوجوانی آمیزش [=لواط]کند، روز قیامت در حالی وارد محشر می شود که جنب و ناپاک است؛ به طوری که آب های جهان او را پاک نمی کند و خداوند بر او غضب می کند واز رحمت خویش دور می سازد و دوزخ را برای او آماده می کند و چه بد جایگاهی است… سپس فرمود: هر گاه فرد مذکر[=مرد] با مذکر دیگر آمیزش کند، عرش الهی به لرزه می آید. (6)
حضرت علی (علیه السلام) هم در این باره می فرماید:
لعن الله المتشبِّهین مِن الرجالِ بِالنساءِ و المتشبهاتِ مِن النساءِ بِالرجالِ؛ لعنت
خداوند بر آن مردانی که خود را شبیه زنان و بر آن زنانی که خود را شبیه مردان می کنند. (7)
شایان ذکر است که برای این گناه کاران، رسوایی و عذاب اخروی در صورتی است که متنبه نگشته و توبه و بازگشت حقیقی نکنند.
1) تفسیر نمونه، ج16، ص157، و ج9، ص195، با تلخیص.
2) انعام (6) آیه 151.
3) ر. ک: اعراف (7) آیه 80؛ شعرا (26) آیه 160؛ عنکبوت (29) آیه 35- 28؛ هود (11) آیه 83- 81؛ انبیاء (21) آیه 74؛ نحل (16) آیه 55.
4) تفسیر برهان، ج2، ص231.
5) بحارالانوار، ج79، ص67.
6) وسائل الشیعه، ج14، ص249؛ همان، ص255.
7) بحارالانوار، ج103، ص258.
