از دیگر تدبیرهاى حکیمانهى الهى، آفرینش غریزهى جنسى در زن و مرد است و هدف از آن، تولید نسل و بقاى نوع انسان است. در کنار این هدف، یک هدف فرعى براى رسیدن به آن و سایر اهداف پیوند خانوادگى وجود دارد و آن لذت بردن زوجین از وصال و کام جویى از یک دیگر است.
بدون شک این وصال و لذت جنسى علاوه بر از بین بردن شکافها و فاصلههاى ناشى از اختلافهاى زن و شوهر و نزدیک ساختن آنها به هم دیگر، در استحکام و تقویت محبوبیت زن و در نتیجه بنیان خانواده و بهرهمند شدن از برکات آن، نقش مؤثرى دارد، چرا که خداوند سرشت زن را محبوب بودن قرار داده و براى حفظ و ریشهدار کردن این موقعیت والا، او را در برابر غریزهى جنسى مقاومتر از مرد و گوهر عفت و حیاى او را چندین برابر مرد قرار داد، تا به وصال همسرش نباشد و در نتیجه محبوبیت و شخصیتش کاهش نیابد، بلکه این شوهر باشد که به خاطر ضعف مقاومت در برابر غریزه به دنبال وصال همسرش باشد و او را به آستان همسرش کشانده و اظهار عشق و نیاز به وصال او کند.
از طرفى مرد براى رسیدن به وصال و کام جویى جنسى از همسر، نیازمند جلب رضایت اوست که مبتنى بر احترام به شخصیت و حقوق وى و نثار مهر و محبت راستین است.
این موقعیتهاى ویژه، فرصتهاى طلایى براى زن است تا پایههاى محبوبیت و دلبر بودن خود را نزد همسرش مستحکم و تقویت کند، مشروط بر این که فضاى جامعه از خودنمایى و عشوهگرى زنان و روابط دوستانه و نامشروع زنان و مردان، پاک و مبرا باشد و یا شوهر از ایمان و تقواى والا و کنترل چشم در برابر نامحرمان برخوردار باشد و شرف و انسانیت خویش را قربانى حیوانیت و شهوت خویش نکند، بلکه به مقتضاى ایمان و تقوایش، دل را تنها در گرو زن خویش قرار دهد.
