اصولا هر اندازه عواطف انسان بیشتر و روح او لطیفتر باشد، اشک چشم و گریهى او نیز بیشتر خواهد بود؛ اگر افراد پاک و وارسته در مناجات با محبوب یگانه و بىنظیر، از نعمت چشم گریان برخوردارند و در برابر امور عاطفى و احساسات، اشکهایشان سیلابوار جارى مىشود به همین خاطر است و چون زنان بر اساس آفرینش خود، از روان لطیف و احساسات پاک و عواطف سرشار بهرهمندند، لذا سریع البکاء- زود گریه کننده- مىباشند. البته این ویژگى در زنان به میزان اهمیت و حساسیت شدید عاطفى آنان در برابر حوادث بستگى دارد.
توسل به گریه یکى از مکانیسمها و شیوههاى جذب و نفوذ از جانب زن است که عواطف مرد را تحت تأثیر قرار داده و احساسات او را در توجه به زن و خواستههاى مشروع وى تحریک و تهییج مىکند و در درون مرد تلاطم و طوفان ایجاد مىنماید؛ در نتیجه زن را زیر چتر محبت بیشتر او قرار مىدهد.
