چرا باید ساعت ساز شد؟ ما این جمله را از کودکی چهارده ساله و عصبانی، کوچک و دوست داشتنی که استعداد خاصی در هتل داری داشت و حالا می خواهند او را به مدرسه ی ساعت سازی بفرستند، پرسیده ایم. او با بی میلی شانه هایش را بالا انداخته و می گوید: «برای این که خاله ی من در نزدیکی مدرسه ی ساعت سازی زندگی می کند و می تواند
هر یکشنبه مرا بیرون ببرد«. این تلاقی، تمامی زندگی او را جهت می بخشد و برای او شغلی آماده می کند که هیچ استعدادی در آن ندارد. چنین مواردی بسیارند، شرایط و پیش آمد ها، والدین را به سمت انتخاب هایی کاملاً بدون فکر سوق می دهند.
در مناطق معدنی همه ی افراد معدنچی می باشند، در جای دیگر پدری پسر جوانش را به کارخانه ی مجاور می فرستد، تنها به این دلیل که به آنجا نزدیک است. هنگام برخورداری از زندگی شهری و وجود مدرسه های حرفه ای در شهر، در افراد این گرایش وجود دارد که با فرستادن کودک خود به آنجا، از این شرایط بهره مند شوند، در حالی که کودک دیگری که همان استعدادها را دارد، تلاشی برای ورود در این مدرسه نمی کند، چرا که او باید به پانسیون برود.
شرایط جسمی نیز تاثیر خاص خود را دارند، یک تصادف، یک نقص عضو (از هر نوع که باشد) و یا یک بیماری که عوارضی بر جای می گذارد، می تواند راه مشاغل خاصی را که کودک مستعد آن هاست، بر او ببندد. از دست دادن یکی از دست ها بر حسب تصادف هنگامی که فرد موسیقی دان است یا مبتلا شدن به بیماری کوررنگی هنگامی که فرد دوست دارد خلبان شود. داشتن قوزک پایی که دچار خشکی مفصل شده، آن هم هنگامی که فرد قصد داشته
کارشناس کوه و یا راهنمای کوه های آلپ شود. تمامی این جزییات به همان اندازه مهم هستند که محدودیت سنی برای یک امتحان حایز اهمیت است. به طور قطع استعدادهایی نیز وجود دارند که علی رغم ناتوانی های دردناک به تحقق می پیوندد: «آلن ژربل» که به خاطر دیدش از مدرسه ی عالی کشتیرانی رد شده، خود به تنهایی توانایی های ویژه ی خود را در زمینه ی دریانوردی نشان داد. نقاشانی وجود دارند که دست خود را از دست داده اند و با دهان و یا پا کار می کنند و نا بینایانی وجود دارند که با ماشین تحریر می نویسند و یا حتی معلم ریاضیات هستند. اما آن ها مواردی استثنایی از استعدادهای افسانه ای می باشند.
بالاخره، شانس و بد شانسی در زندگی، حتی بر انتخاب مشاغل نیز تاثیر گذار است. وجود پستی خالی در لحظه ای بسیار مناسب، آگهی استخدامی که برای ماه ها تمدید می شود، تکیه گاهی پیش بینی نشده، می تواند باعث شود که والدین تصمیم بگیرند کودکشان را به کاری خاص بفرستند. بر عکس یک طرد شدگی تصادفی، یک فشار شخصی، فرد را از کاری که برای او در نظر گرفته شده، دور خواهد کرد. اغلب اوقات موفقیت از طریق برخوردهای مناسب، اتفاقات و آشنایی های ناگهانی به وجود می آید.
