در دوران بارداری حجم گلبولهای قرمز 20- 30 % افزایش می یابد. زنان باردار در طی این دوران باید روزانه 700- 800 mg آهن دریافت کنند. 250- 300 mg این میزان برای جنین و بافت های جفت و 500mg برای تشکیل و تکمیل سلول های خونی می باشد (در کتاب مدرن ذکر شده 250 mg این مقدار از بین می رود و 320 mg برای جفت و جنین مورد مصرف قرار می گیرد.)
بیشترین تقاضا بعد از هفته 20 بارداری زمانی که تقاضای جنین و مادر افزایش می یابد، می باشد. میزان نیاز به آهن در این دوران 27mg / day می باشد و حداکثر میزان قابل تحمل 45mg / day می باشد. زنان باردار برای پیشگیری از کم خونی، قرص آهن با دوز 30- 60 mg / day در سه ماهه دوم و سوم (به صورت فروس سولفات یا کربونیل آهن) دریافت می کنند زیرا آنمی مادر معمولا همراه با زایمان زودرس، وزن کم حین تولد و مرگ و میر قبل از زایمان بدنبال است. نیاز به آهن در دوران بارداری برای افراد گیاه خوار 8 / 1 برابر افراد غیر گیاه خوار می باشد.
-آنمی مادران در صورتی است که هماتوکیت کمتر از 32 % و سطح هموگلوبین کمتر از 11g / day باشد.
بهترین زمان مصرف قرص آهن (حتی برای پیشگیری از حالت تهوع در زنان باردار) بین وعده های غذایی است و با شیر، چای، قهوه بعلت ایجاد تداخل غذایی نباید مصرف گردد و بهتر است همراه با نوشیدنی های حاوی ویتامین ث مصرف گردد.
اگر کم خونی آهن بروز کند از دوز درمانی 60- 120 mg / day از قرص آهن استفاده می شود که طی چند مرحله در روز مصرف می گردد زیرا دریافت بیشتر از56 mg بصورت یکجا در جذب روی تداخل ایجاد می کند. از زیادی دریافت آهن در این زمان باید خودداری شود زیرا باعث بروز علایم پری اکلامپسی و دیابت بارداری می شود. افزایش غلظت هموگلوبین (Hb) مادری باعث افزایش فشار خون مادر و جنین خصوصا در مادران سیگاری می شود.
منابع آهن شامل: جگر، گوشت قرمز، حبوبات، سبزیجات برگ سبز و…
