این ماده برای تنظیم مایعات خارج سلولی و مایع کل بدن لازم است. نیاز به آن در بارداری کمی افزایش می یابد. مصرف سدیم نباید کمتر از 2 یا 3 گرم در روز باشد. میزان نمک جهت طعم دهندگی غذا در حد کافی می باشد.
دانشمندان از سال 1937 دریافتند که سدیم یک عنصر ضروری برای بدن است. سدیم مهمترین الکترولیت موجود در بدن می باشد. الکترولیت ها عناصری هستند که در بدن وظیفه تنظیم غلظت آب بدن، ثبات اسیدیته بدن و بسیاری از اعمال دیگر را بر عهده دارند. سدیم وارد بدن شده و به راحتی از طریق دستگاه گوارش جذب می شود.
اغلب سدیم مصرف شده (95 درصد) بیشتر از نیاز بدن است که از طریق کلیه های دفع می شود. تنظیم میزان سدیم موجود در بدن توسط سیستم دقیقی انجام می شود. این سیستم به وسیله یک هورمون به نام آلدوسترون (1) کنترل می شود. این هورمون از غدد فوق کلیوی ترشح می شود.
با کاهش میزان سدیم در بدن، ترشح آلدسترون افزایش می یابد که باعث جذب بیشتر سدیم از روده ها و مانع دفع سدیم از کلیه می شود. در صورتی که با مصرف زیاد نمک میزان سدیم در بدن بالا برود، بخش مربوط به تشنگی در مغز تحریک شده، فرمان تشنگی را صادر می کند. در این صورت فرد احساس نیاز به آب پیدا کرده و با مصرف آب غلظت سدیم بدن کم می شود.
