در تفسیر برهان روایتی نقل شده است که پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
باید اولین چیزی که زن زائو تناول می کند رطب باشد، بدرستی که خداوند عزوجل به مریم فرمود:
»و هزی الیک بجذع النخلة…«؛
عرض شد: یا رسول الله اگر زمان رطب نباشد. [چه باید کرد] فرمود: هفت عدد خرمای مدینه، و اگر نباشد هفت عدد خرما از خرمای میوه جات شهرهای خود، زیرا خداوند عزوجل فرموده به عزت و جلال و عظمت و رفعت خود قسم، زائوی که در روز تولد رطب میل کند، اگر پسری آورد، آن فرزند حلیم گردد؛ و اگر دختر باشد، او نیز حلیمه و بردبار خواهد بود. (تفسیر برهان، ذیل تفسیر آیه شریفه(.
در روایت دیگر از حضرت علی علیه السلام نقل شده است که فرمود: بهترین غذای زن باردار، خرمای تازه است و هیچ دارویی برای او بهتر از خرما مداوا نیست. (1)
1) برای آگاهی بیشتر رجوع شود به: سوره اعراف: 189، رعد: 8، مریم: 22، حج: 2، لقمان: 14، فاطر: 11، فصلت: 47، احقاف: 15، طلاق: 4 و 6) که به برخی از مسائل فقهی راجع به بارداری (حمل) و زایمان (وضع حمل(، مانند عده ی زن باردار و وجوب نفقه دادن به او پس از طلاق تا هنگام زایمان و نیز به رنجهایی که مادران در دوران بارداری و زایمان و شیرخواری فرزندان می کشند و به تبع آن بر فرزندان خود حقی پیدا می کنند (مثلا: و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته امه کرها و وضعته کرها، احقاف: 15) اشاره شده است. احادیث بسیاری نیز درباره ی احکام حمل (به دو معنای بارداری و جنین) و حامل (زن باردار) و نکات اخلاقی و بهداشتی آن روایت شده است. (خصال صدوق، ص 637(.