زمان مطالعه: < 1 دقیقه طبیعت و حوادث آن «مربیان نامرئی» هستند که نمی توان قواعد آن را از پیش تعیین و محدوده ی آن را در نقشه ذهنی مشخص کرد؛ بلکه چشم گشودن به واقعیت آن و بهره گرفتن از نشانه ها و جلوه های آن بهترین منابع تربیتی برای رشد و توسعه شخصیت کودک است.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه فرزندان ما همواره تحت تأثیر دو عامل درونی (انگیزه ها و هیجان ها) و عامل بیرونی (حوادث و وقایع طبیعی) هستند. آن کس که توان غلبه دادن عوامل درونی را بر عوامل بیرونی داشته باشد به سرنوشت خویش حاکم شده است. این توانایی از همان سال های نخست زندگی قابل آموزش است. والدین نخستین کسانی هستند که در عمل این

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در جریان تحصیل و انجام تکالیف مدرسه ای آهنگ پیشرفت فرزند باید متناسب با توان ظرفیت کودک تنظیم شود. توان و ظرفیت کودک وابسته به سطح هوش و فرایندهای ذهنی و عاطفی است و نه سطح انتظار و توقعات بلند پروازانه والدین.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه به فرزندان خود نشان دهیم که: – صمیمیت، دنیای او را وسیع تر می کند؛ – محبت، ذهن و دل او را گشایش می بخشد؛ – گذشت و بخشش، وجود او را با قدرت می سازد؛ – صبوری و بردباری، خلق او رازیبا می کند؛ – و این ها همه «یافتنی» است و نه «آموختنی«، – «نشان دادنی» است و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه – ذات زندگی غیر قابل پیش بینی است؛ – این یگانه قانون قابل پیش بینی است! – ذات زندگی با شانس و تصادف همراه است؛ – این یک نظم آسمانی است. – پس به فرزندانمان یاد بدهیم که با زندگی و قوانین نامأنوس اش نباید در افتاد، بلکه باید همراه شد، همراهی ای هشیار و آگاه.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وظیفه والدین، صرفا آشنا ساختن کودکان به حقایق زندگی نیست، بلکه نشان دادن راه های رسیدن به حقایق نیز است تا آنها خود به کشف معنا و مفهوم فضیلت زندگی دست یابند.