زمان مطالعه: < 1 دقیقه – بشر بارها کره ی زمین را دور زده است، اما کمتر در «خود» سفر کرده است. – سیارات دور دست را رصد کرده است، اما «سیرت» خود را از نزدیک نظاره نکرده است. – به آن سوی کهکشان چشم دوخته است، اما از دیدن درون خود ناتوان است. – جهان را از پیش خود برداشته است، خود را از

زمان مطالعه: < 1 دقیقه رنج و آسایش، غم و شادی، مرگ و زندگی، بیماری و سلامتی، کامیابی و ناکامی همه دو روی یک پدیده ی واحدند. اگر یکی از آن ها نباشد دیگری معنا ندارد. همچون وجود شب و روز که وجود یکی بدون دیگری معنا ندارند. آموختن این حکمت های پنهان به فرزندان نه با زبان، که با «نیروی ایمان» امکان پذیر است.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه – کودک ایمن، کودکی نیست که محیط اش امن باشد؛ – کودک ایمن است که توانایی تحمل و برخورد با ناامنی ها را داشته باشد. – اگر او در ناامنی احساس امنیت کرد، از بنیاد به ایمان و امنیت درون زا دست یافته است.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه کودک خوشبخت کسی نیست که همه ی خواسته ها و نیازهایش با خوشایندی و خوش رفتاری تأمین شود، بلکه شخصیت توانمندی است که بتواند در برابر ناخوشی ها، ناملایمات و ناکامی ها، قدرت تحمل، بردباری و صبوری داشته باشد!

زمان مطالعه: < 1 دقیقه یکی از بالاترین مواهب زندگی که خداوند به ما عنایت کرده است قدرت بخشش است. این موهبت باید از همان دوران کودکی پرورش یابد. والدین با خلق و خوی خوش می توانند این موهبت را در کردار و گفتار و افکار و احوال خویش به کودک القا کنند.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه بهتر است که والدین، سختی ها، تلخی ها، ناکامی ها و مصیبت هایشان را در کنار خوشی ها، لذت ها، کامیابی و موفقیت ها با فرزندانشان مطرح کنند؛ در حد ظرفیت و توان، آنها را به واکنش درست تشویق کنند. آنها باید زندگی را همان گونه که «هست» و همان گونه که «جاری» است «حس» کنند، «درک» کنند، «پذیرا» باشند