زمان مطالعه: < 1 دقیقه برای آن کس که مادر است و می خواهد همچنان آزاده و نجیب بماند لازم است که در حین فقر خانوادگی فقط ظواهر خود را آراسته دارند. پوشیدن لباس عادی و ارزان، دوری از آرایش ها به مراتب بهتر از پوشیدن لباس گران قیمتی است که بر اثر آن دود فقر به چشم کودک برود. این علامت خودخواهی است که

زمان مطالعه: < 1 دقیقه مادر با صرفه جوئی های عاقلانه خود در حین ناداری می تواند زندگی را به گونه ای سر و صورت دهد که از آن بوی فقر استشمام نشود و بدینگونه اعتبار و شرافت خانوادگی را در نزد کودک محفوظ نگه دارد. زندگی بهرگونه که باشد مادر می تواند مقداری از درآمد خانواده را ولو به میزان چند ریال در روز

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ما می گوئیم که مادر تا حدود امکان از پذیرش کار بیرون به خاطر سعادت فرزندان باید خودداری کند ولی چه عیبی دارد که مادری برای انجام بخشی از خواسته های کودک در خانه کار مفیدی انجام دهد. فی المثل خیاطی کند، گلدوزی نماید، کاری چون بافندگی داشته باشد. این امر هم تا حدودی بار هزینه ی زندگی را سبک

زمان مطالعه: < 1 دقیقه خانواده به هر میزان که فقیر باشد باید مقداری ولو هفتگی، اگرچه در حد چند ریال باشد به عنوان جیب خرجی به کودک بدهد، تا او آزادانه (در حدود راهنمائی های مادر) آن را خرج کند و از این طریق خود را اقناع نماید. شک نیست که می توان به کودک تفهیم کرد که ما دوست داشتیم مبلغ بیشتری در

زمان مطالعه: < 1 دقیقه طفل خواسته هائی دارد مثل سه چرخه، اسباب بازی و… خانواده ای که امکان تهیه ی آن را ندارد بهتر است به کودک تفهیم کند که بخشی از جیب خرجی خود را پس انداز کند، مقداری هم پدر و مادر در قلک او می ریزند و وقتی که به درجه کفایت رسید اسباب بازی مورد نظر را برایش تهیه می

زمان مطالعه: < 1 دقیقه پدر خانواده به هر گونه که باشد تکیه گاه خانواده و کودک است هرگز مادر نباید از فقر و ناداری شوهر در نزد فرزند سخن بگوید، شغل او را مورد حمله قرار دهد، از بی عرضگی او بحث کند. مادر هرگز نباید شوهر را در امور مالی مخصوصاً در حضور طفل سؤال پیچ کند و وضع او را با دیگر